Puzzle

2 kwietnia przypada Światowy Dzień Wiedzy na Temat Autyzmu.

Ponieważ ostatnio u mnie myślenie przebiega wooolnnno, wcześniej zaczęłam koncepcyjne przygotowania do niebieskiego posta aby … włączyć się w globalną akcję „Zaświeć się na niebiesko“…

Niespodziewanie poszło mi „gładko” i z połączenia „niebieski” + „puzzel” wyszło … 🙂

… każdy z nas ma swoje puzzle do poskładania.
Czasem dostaje się puzzle w komplecie, czasem trzeba je mozolnie składać z małych kawałeczków zbieranych po drodze życia… Czasami gdy brakuje elementów, bardzo trzeba się starać, żeby znaleźć ten brakujący, czasami się nie udaje…
Na jednym etapie życia wydaje się, że Twoje puzzle są doskonałe, z czasem, żeby trzymały się razem trzeba je posklejać, pocerować, napracować się żeby nie poodpadały od układanki.
Nie zawsze puzzelki pasują do siebie i trzeba popracować nad ich dopasowaniem…
Czasami tak się dzieje, że z biegiem czasu jakiś puzzel już nie pasuje… ale myślę, że zanim się go wyrzuci warto popracować nad reaktywacją – doklejeniem, sklejeniem, doczepieniem i czymkolwiek się da naprawieniem… a czasami trzeba załatać puste miejsce…

jak Igunia zauważyła brakowało Misi (bo jakiś kotek tam przydreptał 🙂 ) a przecież ona też stanowi element naszej rodzinnej układanki 🙂 no to chociaż łapa musiała być 🙂

BO ŻYCIE JEST MAGICZNE 🙂
Każda chwila, każdy gest, każde słowo, trzeba tylko umieć je dostrzegać i gromadzić i strzec zachłannie bo są dni kiedy są nam bardzo potrzebne, żeby się pozbierać, posklejać… tak magicznie… w całość…

Buziaczki Maja